มีไอเดียOไม่เลียไข่

เสพสมอารมณ์อำนาจ
เยี่ยมชมต่างชาตินานา
มิต้องสนคนไทยใจกล้า
ยื่นชีวาร้องเรียกสิทธิ์เสรี

มองประเทศเป็นขนมหวานนั้นหรือ
ใครมีมือหยิบฉวยตามใจฝัน
มือที่ว่าคืออำนาจทหารบ้าพลัง
ขับรถถังไล่ตะเพิดพวกท่านเอง

ไหนบอกแสงประชาธิปไตยจักสาดส่อง
พลังทหารเพื่อประชาปกป้องสิ่งที่ฝัน
ไหนเคยบอกจะร่วมมือแก้ไขกัน...
พอลับหลังดั่ง หมาฮาญีน่า กัดกันเอง

โลกไม่ใช่ของเราโว้ย คนดีบอก
แต่โดนหลอกบ่อยบ่อยใจมันเสีย
อ้ายเรามันมีพลังบวกไอเดีย...
ให้ไปเลียไข่ทหารใครจะทานทน

คืนอำนาจให้ประชาชนเสียเถอะพี่
ดีกว่าให้นั่งใจลเหี่ยคอยความฝัน
ยุติบทบาท แกล้งดูดีอันทรงพลัง
มั่วแต่นั่งเพ้อฝันว่าท่านนั้นใหญ่จริง

กลับเข้ารูอย่างเดิมเสียดีกว่า
มาบอกว่าจะแก้ไขคนนิสัยเสีย
อย่าลืมไปคนไทยชอบใจเพลีย
เผลอเพรียงพร้ำอารมณ์เสียจะเกิดซวย

ก่อนแอบเห็นแววตาอันหาญกล้า
อยากแก้ปัญหาให้รากหญ้าโดนกดขี่
แต่พี่คงลืมไปหมดแล้วเสียหรือนี่
ประเทศนี้ประชาธิปไตย...ใช่ยึดอำนาจ!

* แด่ นวมทอง ไพรวัลย์ เจ้าของลมหายใจสุดท้ายประชาธิปไตยของวันวาน

2 พฤศจิกายน 2549 เวลา 19 นาฬิกา 35 นาที