แม่ค่ะวันนี้ฉันจะเป็นกระหรี่

เรื่องอะไรกันเหรอ ที่ตัวฉันจะเสียใจไม่ได้ สูบบุหรี่และมีอาการเมาไม่ได้เหมือนใครๆ ที่เขาดื่มวิสกี้ชั้นดีสีสดใสผสมน้ำโซดาโคล่า....เวลาที่ใครได้ทอดทิ้งฉันไปและทำให้อ้างว้างและเหงาใจฉันนั่งมองท้องฟ้าริมระเบียงเพื่อหลบไอแดด และคอยคิดเสมอว่าสักวันหนึ่งจะเก็บมันมาใส่ไว้ในแก้วเหล้าและดื่มมันเข้าไปเพื่อระบายความใคร่ที่อยากจะมีใครสักคน ไว้กอดแทนหมอนข้างลายการ์ตูนคิทตี้แฆท...ที่สุดแสนจะน่าเบื่อ

เพื่อนผู้ชายชาวตะวันตกของฉัน ไม่นับรวมชายคนแรกฉันได้ทำให้เขาเสียใจจนดื่มทุกอย่างเกือบหมดทั้งบาร์ไม่เหลือแม้กระทั้งผงเกลือและผลมะกอกสีเทาฉันยังจำได้ว่าทำให้เขาเสียน้ำตาจนเราไม่สามารถพูดคุยกันอย่างเข้าใจได้อีกต่อไป

เขาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างภายในห้องนอนของเรา ไม่เว้นแม้กระทั้งดิกฌันนารีเล่มบางๆ ห้องที่เราเคยร่วมรัก กอดจูบและกลืนกินของเหลวกันและกัน อย่างพึงพอใจในรสชาติของธรรมชาติ และนั้นก็เพียงความทรงจำที่ผ่านมาเพียงแค่อาทิตย์เดียวของเราสองคนในฤดูร้อนของปีที่ร้อนที่สุด

ฉันจดจำไม่ได้เสียแล้วว่า ผู้ชายคนแรกที่ทำให้ฉันมีความสุขเป็นเช่นไร แววตาสีหน้าและลักษณะท่าทางเป็นแบบไหนแต่ฉันมั่นใจว่า เขาคือคนที่จะรักฉันรสชาติของความรักครั้งแรก ฉันก็ไม่สามารถที่จะพิสูจน์ได้

...เปล่าหรอกค่ะ! ฉันไม่ได้หลงลืมเพียงแต่ไม่อยากเอาผู้ชายคืนแรกแห่งรักไปเปรียบกับคนสุดท้ายในค่ำคืนของอดีต ที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวผสมสารส้มตรงระหว่างเนินที่แสนบอบช้ำหากไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับผู้ชายที่จะรักใครสักคนได้...แม่ค่ะวันนี้ฉันจะเป็นกระหรี่

17 ธันวาคม 2549 เวลา 8 นาฬิกา 31 นาที