Robert Mapplethorpe, Tulip 1988

ทิวลิปสีชมพู

เสื้อนักศึกษาสีขาวรัดรูปถูกถอดทิ้งไว้
ไม่รู้ของใครมันคงวางไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
ตอนฉันตื่นเสื้อวางอยู่ตรงขอบเตียงนอน
สงสัยเธอคงงอนไม่ยอมใส่เสื้อตัวนี้กลับไป

เมื่อคืนอยู่กับผู้หญิงหน้าหมวย
เธอดูขาวสวย ขายาวนุ่งกระโปรงสั้นมืดมิด
เธอนอนไขว้ขากระโปรงสั่นถลกขึ้นมาขาขาวสนิท
ไม่ได้โรคจิตเพียงสายตาคิดไขปริศนาตรงต้นขาเธอ

ตอนเธอสลับขาขาวขาว จิตใจฉันแทบอยากจะบ้า
ช่วงขาขาวชั่งปิดสนิทสายตาไม่มีสิทธิแอบปีนเข้าไป
เสมือนมีรั้วรอบขอบชิดปิดกันสวนดอกทิวลิป
ฉันไม่มีสิทธิ์แอบจ้องมองดูเจ้าดอกทิวลิปสีชมพู

เธอชั่งหน้าหวานใช้สายตาประสาน อมยิ้มนิดนิด
ฟันใส่เหล็กสีแดงเหล็กนั้นคงแพงฉันลองใช่ลิ้นสะกิด
ริมฝีปากเธอไม่มีสิทธิ์ดิ้นกระดุกกระดิกกะจุ๊กกะจิ๊ก
เพราะปากเราแนบชิดติดกัน ติดกัน ติดกันเป็นพัลวัน

ทิวลิปสีชมพูฉันมักสนใจใคร่อยากรู้โดยใช้ลิ้นชิม
อยากลองลิ้มรสว่าดอกไม้สด รสชาติเป็นเช่นใด
หากดอกทิวลิปได้ยินโปรดให้อภัยในความผิด
ฉันมักใช่ลิ้นชิมกลืนกินรสกลิ่นด้วยความสมัครใจ

เสื้อนักศึกษาสีขาว เอ๊ะ!ทำไมแขนยาว
ไม่ใช่ของน้องหมวยหน้าขาวที่มาค้างคืน
เสื้อสีขาวของคนอื่นกับถุงยางที่วางอยู่บนพื้น
นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เมาหลับไม่ตื่นลืมล็อคประตู!

11 พฤศจิกายน 2549 เวลา 6 นาฬิกา 33 นาที