ซาคีโกะ(Sakiko)

โชคดีจริงๆที่เธอพอจะพูดภาษาอังกฤษได้ หากเธอพูดแมนดารินหรือญี่ปุ่นผมคงแย่ โชคดีอีกครั้งใหญ่คือ เธอฟังภาษาอังกฤษของผมได้เข้าใจ เข้าใจรับทราบในบางขณะที่สีหน้าและคิ้วของเธอขมวด

"ฉันชอบดื่มเบียร์ค่ะ เบียร์อาไรก็ได้ และฉันขอถ่ายรูปคุณได้มั้ยค่ะ" เธอหันมาคุยภาษาไทยเพื่อเรียกความเชื่อมั่นให้กับประชาชนประเทศไทยที่ไม่ยอมเสียเอกราชแต่มีบ้างที่ยอมให้ปรับปรุงรัฐธรรมนูญบ่อยครั้ง...

"ไม่ได้ คนไทยไม่ชอบถ่ายรูป" ผมพูดพลางเปิดสิงห์เบียร์ให้เธอแต่ไม่รินใส่แก้วให้ด้วยเหตุผลที่ว่า ผู้หญิงญี่ปุ่นเอาใจสามีเก่งและคงทำเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ได้

"ขอบคุณค่ะ คุณดื่มอาไรค่ะ"

"อ่อ ผมดื่มเบียร์อาซาฮีและสูบมายด์เซเว่นฬ์" ผมทำหน้าดัดจริตแบบ ผู้กำกับหนังไทย!เธอยิ้มหวานแต่ในใจคงคิดว่า(?บ้านี่ดูพิลึกบวกเพ้อเจ้อ)

"ร้อนมั้ย" ผมถามเธอโดยไม่มีหางเสียง

"ไม่คะ ขอบคุณนะค่ะ" เธอตอบด้วยคำสุภาพและยิ้มอย่างผู้มีอารยธรรม

"เอ้า กัมปาย กัมปาย ไปปาย" ผมเสียงดังมือยกแก้ว เธอทำหน้า งง?

สิงห์เบียร์หมดไปห้า มายเซเว่นฬ์หนึ่ง อาซาฮีหนึ่ง วิสกี้แสงอีกแบน โซดาไม่ได้นับ เธอหน้าแดงส่วนผมหน้ามึนเราเริ่มคุยกันได้อย่างถูกคอ เสมือนเคยส่งจดหมายอิเล็คโทรนิคกันมานับปี เธอคงมีความสุขมากที่ได้เจอผม ผมสังเกตุจากเสียงหัวเราะและการคิดเข้าข้างตัวเอง..

.ผมสงสัยเรื่องเกอิชา?เธอสงสัยเรื่องภูเขาทอง?ผมตอบคำถามเรื่องต้มยำกุ้ง เธอตอบคำถามเรื่องนัตโตะและเห็ดมัดสึตาเกะ

เราคุยกันตั้งแต่เรื่อง แอ๊บแบ๊วแอ๊บนอมอลอิไตอิไตกามิกาเซทาเคชิ คิตาโน่โตเกียวดิสนีย์แลนด์

หนังสือ everybodyeverything

ภาพยนตร์ Lost in Translation

โดราเอม่อน

ไดมารุฮอกกุ&บาโช

5ธันวาคมและ23ธันวาคม

Jimu Tonpuson noie

Chatuchak Ku SandeeUeno Park

บาร์ปิดลง แสงไฟสลัวเริ่มสว่างอีกครั้งสาวน้อยวัยใสเดินทยอยจากไป

ผู้ชายสกินแฮดชักชวนเพื่อนไปเที่ยวต่อ ใครบางคนเสื้อสีเขียวยังนั่งหลับบนโซฟาตัวเดิม นักต่อสู้ทางความคิดยังคงถกเถียงเรื่องกาช่องรับหรือไม่รับในวันอาทิตย์

ผมกับเธอเดินออกมาจากร้านพร้อมกัน เราดูแลกันตลอดทั้งคืนใต้ผ้าห่มผืนให้สีขาวของอุณหภูมิยี่สิบองศา ก่อนดวงอาทิตย์สีแดงกลม จะสว่างให้ไออุ่น

"ซาคี ขอผมถ่ายรูปบ้างได้ไหม?"

"ไม่ได้ค่ะ คนไทยไม่ชอบถ่ายรูป" เธอยิ้มให้กับแสงแฟลชสีแดงอีกครั้ง