ของฝาก

สะบัดเสื้อสีเทาสองครั้ง
ครั้งแรกเพื่อฆ่ามด...
ครั้งต่อมา เพื่อให้เสื้อเรียบขึ้น
มดไม่ตายแต่เสื้อเรียบกว่าเก่า
ผูกเชือกรองเท้าสีดำ...กำเงินออกจากห้อง
ลืมกุญแจ...ไม่เป็นไรวันนี้ไม่กลับมาก็ได้...

หญิงสาวสี่คน ยืนอยู่ด้านในของร้าน
จำหน้าไม่ได้...เพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ยืนเลือกสมุด ทุกเล่มเหมือนกันหมด
ปกสีเขียวข้างๆมีหนังสือสามเล่มวางอย่างเป็นระเบียบ
เสื้อสีเรียบ ลวดลายสวย มีรสนิยมและศิลปะในการออกแบบ...
เรียงรายอยู่ด้านบน........แต่ไม่ชอบ!!!
จ่ายเงินค่าสมุดห้าเล่ม...เสื้อที่ไม่ชอบอีกสามตัว
โปสการ์ดสองแผ่น....
หญิงสาวน่ารัก สี่คน ยืนยิ้ม น่ารัก สุภาพอ่อนโยน
"ขอบคุณคะ" เธอยิ้มและแถมสมุดให้อีกหนึ่งเล่ม

ได้ของฝากที่ตั้งใจ....ให้กับเพื่อนที่ไม่เคยพบหน้า
เพื่อนที่ไม่เคยร่วมดื่ม เพื่อนที่ไม่เคยทนหิวด้วยกัน
เพื่อนที่ไม่เคยรู้ตัวเลขของอายุ
.........เพื่อนที่รอจะเจอ...เพื่อเอาของฝากให้......

นึกถึงมดที่ยังไม่ตาย...อย่างน้อยก็มีชีวิตรอด
กลับไปฝากเพื่อน ...
คิดถึงตอนผูกเชือกร้องเท้าสีดำ...
น่าจะผูกเชือกให้ช้ากว่านี้...ได้ไม่ลืมกุญแจห้อง???

2 กันยายน 2549 เวลา 23 นาฬิกา 52 นาที